افزایش سن و ورود به دوران پیری موجب ضعیف تر شدن سیستم ایمنی می گردد. این امر موجب می شود که سالمندان در برابر بیماری های مربوط به سیستم ایمنی از جمله بیماری های عفونی و… آسیب پذیرتر باشند. سیستم ایمنی بدن عوامل بیماری زا را به سرعت شناسایی کرده و با دفاع از بدن از بروز بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند.

 زمانی که فرد دچار بیماری های خود ایمنی می شود، سیستم ایمنی بخشی از سلول های خودی را به عنوان دشمن شناسایی کرده و به آن قسمت از بدن حمله می کند. بیش از چهل نوع بیماری خود ایمنی وجود دارد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• رماتیسم مفصلی: در این بیماری، سیستم ایمنی به مفاصل حمله می کند.
• دیابت نوع اول: سیستم ایمنی به عامل تولید کننده انسولین حمله می کند و مانع تولید این هورمون می گردد. بنابراین گلوکز خون بالا رفته به برخی از اعضا همچون قلب و عروق آسیب می رساند.
• ام اس: در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به پوشش اطراف سلول های پوستی حمله کرده و آن را از بین می برد. این امر موجب می شود که سرعت انتقال پیام ها از مغز به سایر اعضای بدن کاهش یابد. بی حسی و ضعیف شدن اعضا و یا عدم تعادل در هنگام راه رفتن از جمله عوارض این بیماری خود ایمنی می باشد.
• آرتریت پسوریاتیک: پسوریازیس از دیگر بیماری های خود ایمنی است که منجر به تکثیر بیش از حد سلول های پوستی می شود.
• واسکولیت خود ایمنی: زمانی که سیستم ایمنی به عروق خونی حمله می کند این بیماری ایجاد می شود. تنگ شدن و انسداد رگ ها از جمله عوارضی هستند که با ابتلا به واسکولیت پدیدار می شوند.
• التهاب تیروئید هاشیموتو: این عارضه منجر به کاهش تولید هورمون تیروئید می شود. ریزش مو، افزایش وزن، حساسیت به سرما از عوارض این بیماری اند.